Kickboksen

Kickboksen is een vechtsport waarbij zowel de handen als de benen mogen worden gebruikt. De sport kent zijn oorsprong in Japan en de Verenigde Staten, waar het begin jaren zeventig populair werd. Het kickboksen in de VS is ontstaan als systeem om verschillende stijlen vechtsporters zich met elkaar te laten meten. Het kickboksen in Japan heeft zich van harde karatestijlen uit ontwikkeld met invloeden van het thaiboksen (muay thai). In Nederland is Thom Harinck een bekend persoon die kickboksen introduceerde.

Kenmerken van Kickboksen

Bij kickboksen worden de stoten van het boksen gecombineerd met de trappen uit sporten zoals karate en taekwondo. Toch is de manier van trappen afkomstig uit het thaiboksen anders. Dit verschil wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de verschillende vormen van competitie. Bij taekwondo draait het om het behalen van punten, terwijl het bij thaiboksen de bedoeling is de tegenstander zo hard mogelijk te raken. Elleboogstoten zijn in het kickboksen, anders dan bij het traditionele thaiboksen, niet toegestaan.
Kickboksen gebeurt in een ring. De deelnemers dragen handschoenen, scheenbeschermers worden afhankelijk van de bond gedragen tijdens nieuwelingenpartijen. Het kickboksen is opgedeeld in een vijftal klassen, te weten:

• J-klasse (jeugd)
• N-klasse (nieuwelingen)
• C-klasse
• B-klasse
• A-klasse

Na drie gewonnen N-partijen wordt men bevorderd naar de C-klasse, na 6 gewonnen C-partijen naar de B-klasse en na acht gewonnen B-partijen naar de A-klasse.
Kickboksen in Nederland is eerder afgeleid van de Japanse variant en lijkt meer op thaiboksen dan op het Amerikaanse full-contact. Het kickboksen in Nederland lijkt op het van Eurosport bekende K1, alleen mag er wel geclincht worden. Hoe snel de clinch opgebroken wordt is afhankelijk van de klasse en kickboksbond en bij sommige wedstrijden zijn elleboogstoten ook toegestaan, men spreekt dan van Thaise regels of full muay thai.

Wedstrijdvormen

In het kickboksen zijn er verschillende wedstrijdvormen:

• Het semi-contact (pointfighting): Het is de bedoeling te scoren door trap- en stoottechnieken. Een trap op het hoofd is twee punten waard, een gesprongen trap naar het hoofd drie punten, een trap naar het lichaam een punt en een gesprongen trap naar het lichaam twee punten. Elke stoot is een punt waard. Telkens als er een punt behaald wordt, wordt de wedstrijd stilgelegd.
• Het semi-contact (pointfighting): Het is de bedoeling te scoren door trap- en stoottechnieken. Een trap op het hoofd is twee punten waard, een gesprongen trap naar het hoofd drie punten, een trap naar het lichaam een punt en een gesprongen trap naar het lichaam twee punten. Elke stoot is een punt waard. Telkens als er een punt behaald wordt, wordt de wedstrijd stilgelegd.
• Het light-contact (continuous): Er worden punten behaald door middel van trappen en stoten en continu doorvechten tot de vooropgestelde tijd en het aantal rondes voorbij is. De wedstrijd wordt slechts af en toe stilgelegd wanneer er een foute techniek gebeurt (waarschuwing of minpunt) gegeven wordt. De winnaar is diegene met het meeste aantal punten aan het einde van het gevecht, of wanneer er een knock-out plaatsvindt.
• Het full-contact: Bijna hetzelfde als light-contact, enkel gaat het er hier meestal iets harder aan toe. Knock-outs zijn meer frequent. Forms/kata's: Alleen een oefening die beoordeeld wordt door een jury. Degene met de meeste punten wint.